بازی های کراس پلتفرم برای رسیدن از «استاندارد» به «عالی» باید این چالش‌ها را برطرف کنند!
در دههٔ گذشته بازی های کراس پلتفرم به‌طرز چشمگیری رشد کرده و حالا کمتر عنوان چندنفره‌ای را می‌توان یافت که امکان بازی بین کنسول‌ها و پی‌سی را نداشته باشد. اصلاح ساختارهای بسته که سال‌ها بازیکنان را بر اساس پلتفرم از هم جدا می‌کرد، دستاورد بزرگی بوده و به تجربهٔ مشترک و اجتماعی بازیکنان جان تازه‌ای بخشیده است. با این حال یکی از موارد مهمی که هنوز در این عناوین به یک استاندارد تبدیل نشده و مانع کامل‌شدن تجربهٔ چندسکویی یا همان Cross-Platform می‌شود، گزینهٔ ساده اما مؤثرِ «کنترل انتخاب پلتفرم در کراس‌پلی» است.
افراد وقتی از کراس‌پلی استقبال می‌کنند که بتوانند با دوستان روی پلتفرم‌های مختلف بازی کنند؛ اما در عمل، اختلاف در شیوه‌های کنترلِ بازی—که مهم‌ترینش کیبورد و ماوس در برابر دستهٔ کنسول—می‌تواند نابرابری آشکاری ایجاد کند.
عدم توازن ماوس و کیبورد در مقابل دسته های بازی
به گزارش آلومگ و به نقل از DigitalTrends، در شوترهای اول‌شخص، ماوس دقت هدف‌گیری بسیار بالاتری نسبت به آنالوگ استیک ارائه می‌دهد و هرچند بازی‌ها با «کمک به هدف‌گیری» سعی می‌کنند توازن برقرار کنند، داشتن یک طرف با برتری ذاتی همیشه به بخش رقابتی لطمه می‌زند.
از سوی دیگر در عناوینی که حرکت‌های ظریف و درجات مختلف سرعت مهم است، کنترلر می‌تواند مزیت داشته باشد. این اختلافات ذاتیِ کنترل، وقتی با مشکلِ تقلب و ابزارهای هکِ گسترده در پی‌سی ترکیب می‌شود، موجب نارضایتی و دل‌زدگی بازیکنان کنسولی می‌شود.
تقلب در بازی های کراس پلتفرم
چالش دوم، تقلب است.
پلتفرم PC به‌خاطر دسترسیِ گسترده‌تر به ابزارها و امکان دستکاری، بیشترین آمار تقلب را دارد و هرچند کنسول‌ها نیز گاهی قربانی می‌شوند، اما فرآیند هک و اجرای تقلب روی آن‌ها معمولاً دشوارتر است.
توسعه‌دهندگان هر بار که با موج جدیدی از تقلب مواجه می‌شوند، به‌زحمت مقابل آن می‌ایستند و بازیکنان حقیقی تا زمان رفع کامل مشکل باید متحمل آسیب شوند.
در چنین شرایطی گزینهٔ حذف PC از بازی های کراس پلتفرم یا محدود کردن گزینه‌ها به کنسول‌ها می‌تواند راه‌حلی ساده و فوری باشد.
به بین دیگر، راه‌حل مؤثر و کم‌دردسر این است که بازی‌ها به همهٔ افراد اجازه دهند خودشان انتخاب کنند که با کدام پلتفرم‌ها امکان بازی داشته باشند.
چگونه بازی های کراس پلتفرم می‌توانند به حالت ایده‌آل برسند؟
سه حالت قابل ارائه و منطقی عبارت‌اند از: کراس‌پلی کامل، کراس‌پلی محدود به کنسول‌ها، و غیرفعال‌کردن کراس‌پلی. چنین گزینه‌ای چند مزیت عملی دارد:
- به بازیکنان امکان می‌دهد روی تجربهٔ متعادل‌تری تمرکز کرده و در صورت نگرانی از برتری کنترل یا تقلب، پلتفرم‌های مورد نظر را حذف کنند.
- به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا مشکلات امنیتی را بدون کم شدن تعداد بازیکنان، در زمان سریع‌ترین رفع کنند.
- فشار را از دوش تیم‌های پشتیبانی فنی کاهش می‌دهد و به‌عنوان یک ابزار موقتی برای مدیریت بحران مفید است.
به علاوه، ما چند پیشنهاد برای توسعه‌دهندگان و ناشرانی داریم که می‌خواهند این موارد را در بازی های کراس پلتفرم پیاده کنند:
- تنظیمات کراس‌پلی باید از سطح کلی حساب کاربری تا سطح هر مسابقه و هر حالت بازی قابل پیکربندی باشد تا بازیکن بتواند بسته به وضعیتِ سرورها یا تجربهٔ شخصی تصمیم‌گیری کند.
- در صورتی که بازیکنی کراس‌پلی را محدود کند، شفاف‌سازی دربارهٔ تأثیرات روی زمان انتظار برای پیدا کردن مسابقه و روی تعداد رقیبان ضروری است تا انتخاب آگاهانه انجام شود.
- ثبت و گزارش دقیق دربارهٔ تقلب و برتری‌های کنترل باید ادامه پیدا کند تا داده‌های واقعی مسیرهای بهینهٔ تنظیمات تعادل هدف‌گیری و کمک‌های کنترلی را مشخص کنند.
- هنگامی که محدودسازی پلتفرم فعال است، سیستم حقوقی مسابقه‌جویی نباید بازیکنان را به‌خاطر انتخاب خود تنبیه کند؛ یعنی بخش‌های مربوط به رتبه‌بندی و جوایز باید به‌صورت منصفانه با حالت‌های انتخابی سازگار شوند.
سخن پایانی
بازی های کراس پلتفرم به خودیِ خود، انقلابی در تجربهٔ اجتماعی بازی‌ها بوده و حذف یا محدودکردن همیشگی آن راه‌حل مناسبی نیست، اما با در نظر گرفتن گزینه‌ای که به بازیکن اجازه می‌دهد خوشدان انتخاب کنند که با کدام پلتفرم‌ها وارد رقابت شود، گامی ساده ولی تعیین‌کننده است.
این قابلیت هم عدالت رقابتی را افزایش می‌دهد و هم برای افراد حساس به تقلب، اعتمادبه‌نفس بیشتری را به همراه دارد. با اضافه شدن امکانی به نام «کراس‌پلی فقط بین کنسول‌ها یا کامل» به‌جرات می‌توان گفت که تجربهٔ چندسکویی، بیش از هر زمان دیگری به واژه «بی‌نقص» نزدیک خواهد شد.
